Het is al weer ruim 2 maanden geleden dat jullie van ons gehoord hebben via deze weblog. We zijn jullie echt niet vergeten, maar we waren erg druk met het optimaal benutten van ons laatste kwartaal in Canada.

We hebben afscheid genomen van onze favoriete plekjes en we hebben vele nieuwe plekken bezocht.

De fantastische ervaringen van afgelopen jaar hebben we eergisteren mogen delen met het koninklijk paar, dat op staatsbezoek in Canada was.

Over 2 weken komt ons Canadese avontuur ten einde. De komende dagen wordt het dus erg druk met werk afronden en koffers pakken. Op 15 juni om 12 uur zullen we na een jaar weer voet zetten op Nederlandse bodem. We zullen Canada erg gaan missen, maar we kijken er ook erg naar uit om jullie en de rest van Nederland weer te zien.

Het jaargetijde waar ik het meest tegenop zag… Winter in Toronto… En is het erg?? Ook dit valt me alles mee. Het leven is totaal anders hier dan in de zomer. Men leeft nu vooral binnen en onder de grond. Wij proberen er toch wat van te maken en gaan dus ook iedere dag gewoon naar buiten. De kou is hier gelukkig wel anders dan in Nederland. Het is een droge kou, gelukkig vaak met zon, maar ook wel een verradelijke wind. We kijken hier dus meer naar de gevoelstemperatuur dan naar de daadwerkelijke temperatuur. Al kijk ik niet uit naar de -25 van komende nacht (gevoelstemperatuur van -35)!

We zoeken nu vooral de musea op, gelukkig veel ingespeeld op kinderen. Kids vermaken zich dus ook prima en de reis er naartoe met de bus en metro maken het voor Thijmen één groot feest. Ook is hier een groot ondergronds winkelcentrum van 30 kilometer lang, waar 1200 winkels te vinden zijn. We hoeven ons dus niet te vervelen.
Daarnaast hebben we ook samen wat leuke dingen kunnen doen. Zo zijn we een dagje wezen skien en naar een hockey game geweest.

Kortom, het is nog steeds een fantastisch avontuur. Wel duurt de winter, en vooral die bergen sneeuw, nu wel heel erg lang. De tocht naar de school van Thijmen valt me nu zwaar. De stoep moet hier door de bewoners zelf schoon gehouden worden, maar er valt nu niet meer tegenop te scheppen. Het lopen met een kinderwagen is dus geen pretje nu. Wel één voordeel: ik hoef hier niet naar de sportschool toe!
We hebben voor begin maart een lekker weekje vakantie geboekt naar het zonnige Cuba, zodat we iets hebben om naar uit te kijken. Zo komen we ook dit jaargetijde wel weer door!

Het was dit jaar een moeilijke keuze: vieren we Sinterklaas of gaan we dit jaar voor de Kerstman? Beide hadden hun intocht dit weekend en we besloten vooralsnog maar voor beiden te gaan..

Zaterdag hebben we de intocht van Sinterklaas op televisie gevolgd en Hugo en Thijmen hebben hun schoen gezet. Thijmen was zondagochtend erg blij dat Piet ook langs gekomen was in Toronto en wilde niets anders dan met zijn Thomas locomotief spelen. Desondanks hebben we de kinderen in hun thermo-ondergoed en skikleding gehesen en zijn we naar de intocht van de Kerstman, de jaarlijkse Santa Claus Parade, gegaan.

Jaarlijks komen er ruim een half miljoen bezoekers op de parade af, en mensen zetten al uren van tevoren hun stoelen langs de weg klaar om maar een goed plekje te krijgen. We vonden de sneeuw en een temperatuur rond het vriespunt aanvankelijk wel sfeervol, maar na enkele uren werd het toch wel wat koud. Desalniettemin hebben we mogen genieten van een anderhalf uur durende parade met duizenden clowns, elfjes en dieren, vele muziekkorpsen, meer dan 30 praalwagens en natuurlijk Santa Claus en Mrs. Claus. Hier gelukkig geen demonstraties voor of tegen Zwarte Piet, maar wel lekker commercieel allemaal.

Wordt het volgend jaar nou Sinterklaas of Santa Claus? Het is fantastisch om zo’n groots Santa Claus evenement mee te mogen maken, maar we kijken er ook naar uit om volgend jaar in onze nieuwe woonplaats een wat kleinschaligere en vast wat minder professionele intocht van de Nederlandse Sint te mogen bijwonen!